Historia

      Wieś została ulokowana w XV wieku na prawie wołoskim na terenie ówczesnego województwa bełskiego. Pierwsza wzmianka o Żukowie datowana jest na 1507 rok. Pierwotna nazwa wsi to Orissa. Pierwsi osadnicy zajmowali się tutaj smolarstwem oraz hodowlą owiec i bydła. W połowie XVI wieku w miejscowości hodowano ponad 1000 owiec, a na jednego gospodarza przypadało średnio 35 sztuk.
      We wsi ok. 1565 roku znajdowały się dwa młyny. W 1609 roku została podniesiona pańszczyzna z dwóch dni w tygodniu na sześć co spowodowało niezadowolenie żukowskich chłopów. W 1648 roku w trakcie powstania Chmielnickiego pop z Cieszanowa Jędrzej Jackowski powołał do życia siatkę kozacką wsród mieszkających w Żukowie Kozaków. Informowali oni Chmielnickiego o ruchach polskich wojsk. Niektórzy z Kozaków dołączyli do walki w oddziale buntowników tworzonym przez Jackowskiego. Miejscowość doznawała wielu strat w XVII wieku. Zagon tatarski zniszczył tu kilkanaście domów w roku 1629. Kolejnych dewastacji Żuków doświadczył w roku 1656 w trakcie przemarszu wojsk szwedzkich oraz w 1672 roku podczas walk z Tatarami, które miały miejsce w pobliżu wsi.
      Żuków był prężnie rozwijającą się miejscowością. Prawdopodobnie w 1727 roku istniał tu nawet browar. Do 1778 roku był wsią królewską w starostwie lubaczowskim. W ramach kolonizacji józefińskiej w roku 1783 obok wsi powstała kolonia Freifeld (dzisiejsza Kowalówka). W 1818 Żuków został włączony do habsburskich dóbr rządowych i w tym samym roku został zakupiony przez barona Hermana Brunickiego. Krótko przed 1830 rokiem przy cerkwi w Żukowie powstała szkoła parafialna. W roku 1857 wieś przestała należeć do rodziny Brunickich. W późniejszych latach zmieniała właścicieli, aż do 1911 roku, kiedy to obszar dworski częściowo rozparcelowano.
      Głównymi zajęciami mieszkańców Żukowa były hodowla zwierząt i rolnictwo. Mieszkali tu jednak też bartnicy, młynarze, karczmarze, smolarze, gonciarze, druciarze. Ponad sto lat temu we wsi istniał młyn i dwie karczmy, w tym jedna na Kosobudach. W miejscowości dział Związek Strzelecki. Wyszedł on z propozycją budowy świetlicy wiejskiej, prowadził teatr amatorski. Występował on ze sztukami "Operetka ludowa" i "Pantonina" w różnych miejscowościach w powiecie lubaczowskim.
      Druga szkoła na terenie Żukowa powstała w roku 1907 w przysiółku Kosobudy. W roku 1921 we wsi mieszkało 863 grekokatolików, 361 rzymskokatolików oraz 35 osób wyznania mojżeszowego. W okresie dwudziestolecia wojennego Żuków był dużą wsią, istniały tu dwa młyny i szkoła. W okresie międzywojennym - od ok. 1928 roku - większa część wsi stanowiła własność Zygmunta Żukotyńskiego. Po II wojnie światowej z powodu przesunięcia granicy pomiędzy sołectwami Żuków i Kowalówka, cerkiew, szkoła i kilka innych budynków znalazły się po stronie tej drugiej wsi. Do 1947 roku większość mieszkańców była narodowości ukraińskiej, jednak zmieniło się to w czasie akcji "Wisła", gdy to Ukraińcy zostali wysiedleni. Na ich miejsce przyszło sporo osadników m. in. z Rudy Różanieckiej. W latach 1934-1954 miejscowość należała do gminy Płazów.